Keuzes. Ik maak ze voortdurend, bewust of onbewust. Goede keuzes, minder goede keuzes. Rationele keuzes, gevoelsmatige keuzes. Keuzes die ik eenvoudig recht kan zetten en beslissingen die niet terug te draaien zijn. Na een zonovergoten vakantie in broeierig Egypte (vakantie is altijd een goede keuze) keerde ik onlangs terug in een even zo zonnig Nederland. En met het mooie weer drongen zich onmiddellijk talloze prangende vraagstukken aan mij op; welk terras ging ik bezoeken? In welke stad? En met wie? Ging ik wijn of bier drinken of toch maar alcoholvrij de avond doorbrengen? En, belangrijker nog, welke culturele uitjes ging ik deze zomer ondernemen?
Met heimwee naar het droge, dorre en lege Sharm el Sheikh, waar ik slechts hoefde te kiezen tussen het strand of het zwembad, welk hapje ik ging nemen uit het klaarstaande buffet en met welke ober ik die avond zou gaan flirten (niet all included, zo bleek), besloot ik veiligheidshalve terug te kijken naar de geslaagde en minder geslaagde culturele uitstapjes van het voorgaande jaar en zo mijn keuze voor deze zomer te bepalen.
Zo was de leukste film die ik heb gezien in 2007 “Ensemble c’est tout” van Claude Berri. Deze Franstalige film gaat over een fragiele Française en een stugge kok, die verliefd worden en zo ongemerkt richting geven aan hun bestaan. Met deze voltreffer in mijn achterhoofd, besloot ik één van de zwoele zomeravonden niet in het park door te brengen, maar in de bioscoop en “Un baiser s’il vous plait” te gaan zien.
“Un baiser s’il vous plait” van Emmanuel Mouret vertelt over de toevallige ontmoeting van Emilie en Gabriel, die een dag en avond met elkaar doorbrengen, zoals je die maar zo nu en dan beleeft. Na afloop vraagt hij of hij haar als afscheid een kus mag geven. Een onschuldig ogende vraag, aangezien beiden een relatie hebben en niet van plan zijn enig vervolg te geven aan de ontmoeting. Zij aarzelt, maar weigert en verklaart dit door het verhaal te vertellen van Judith en Nicolas, een getrouwde vrouw en diens beste vriend, die op een dag het tegenovergestelde besloten.
Na afloop beklijft het beangstigende maar ook fijne gevoel, dat niemand kan voorspellen wat er zal gebeuren na een eenvoudige kus. Sommige dingen in het leven kies je blijkbaar niet, die overkomen je gewoon. Ik besluit er maar niet te veel over na te denken en langzaam fiets ik weg.
