Het is alweer bijna oktober, de tijd van het jaar waar ik zo gek op ben. De tijd dat de laaghangende zon stoffige zonnestralen zendt en de bomen de kruidige geur van aankomende herfst verspreiden. De tijd dat het werkende leven weer op gang komt, de tijd dat scholen, sportseizoenen en cursussen weer beginnen. De tijd van het jaar ook om nieuwe plannen te maken.
Terwijl ik terugdenk aan mijn bezoek aan vriendin P. in Parijs afgelopen zomer, geniet ik nog even van het zwoele zomerweer in Amsterdam. Ik wandel langs modern ingerichte grachtenhuizen en zie hoe bewoners voor hun deur met tapas en wijn de misschien wel laatste zomerse dag koesteren.
Vriendin P. nam vorig jaar na een eigenzinnige reis door Midden-Amerika de moedige beslissing om haar toga voorlopig aan de wilgen te hangen en te kijken wat het leven in Parijs haar zou bieden. Zij vond een appartementje in Montmartre en nam les aan de beroemde patisserie opleiding van Le Cordon Bleu.
Ik bewonder het besluit van P. om haar geluk in een andere stad te beproeven enorm, vooral omdat de Grote Verandering mij doorgaans nogal afschrikt; het nieuwe en onbekende, ik deins er snel voor terug. Maar ook dit jaar zal ik aan het maken van een nieuw plan moeten geloven. Verandering klopt op mijn deur….
Ik plof op een bankje en pak het boek “Haar naam was Sarah” van de Franse schrijfster Tatiana de Rosnay. Een fascinerend verhaal over een Joods meisje in Parijs. De geschiedenis laat me niet los.
Na een flink stuk te hebben gelezen vervolg ik mijn weg naar huis. Ik passeer het snuisterijenwinkeltje Juffrouw Splinter en een pas geopende galerie. En dan staat daar plots op een glimmende ruit in sierlijke, witte letters: Franse kookschool, Le Cordon Bleu. Sommige veranderingen zijn blijkbaar dichterbij dan je denkt. En met deze gedachte begin ik thuis vol goede moed aan mijn nieuwe plan…
